Hikkaduwa, Mirissa en Ella

Dinsdag 15 dec om ca 10 uur in de bus gestapt naar Hikkaduwa. Een rit van ca 2 uur voor de prijs van ca 0,70 pp. Het openbaar vervoer kost geen drol. We hadden alle 2 een zitplaats, een eindje uit elkaar. Op een moment dat het ff niet zo druk was en ik Corrie kon zien wenkte ze me. Iedereen rondom haar stond te lachen. Was er een vent op haar schouder in slaap gevallen. Is een leuke foto geworden (beetje bewogen, hoe kan het anders). 5 min vanaf het busstation in Hikkaduwa vonden we ons guesthouse “Camellia” . Mooie kamer met 2 grote bedden .Prima. Onze gastheer had elke morgen bij het ontbijt een ander stukje Sri Lanka ontbijt er extra bij. En soms hartstikke lekker.
Hikkaduwa heeft een leuk strand met prima restaurantjes.
We zijn ook nog een dag naar Galle geweest. Dat is erg bekend vanwege het Dutch Fort. De Nederlanders hebben daar een paar jaar geleden een fort gebouwd waarin een heel dorp gevestigd is. Met kerken, musea, hotels enz. En de mensen die daar wonen hebben in 2004 hun leven te danken aan die ontiegelijke dikke muren van dat fort. Geen centje pijn tijdens die vloedgolf.
Ik wilde hier gaan duiken. Nada. Niet dus. M’n laatste keer was in 2012 in Indonesië en dat was te lang. Moest ik eerst een opfris cursus doen. Nou dat doen we dan wel in Mirissa.
Op zaterdag hebben we een dagtour gedaan. Busje + chauffeur + gids voor US$ 50,--. Is niet slecht. Eerst naar een schildpaddenfarm,(opvang) Er zijn schildpadden met een schild van 3 meter. We hebben albino’s, blinden, gehandicapten (helemaal vervormd), die een poot missen en hele kleintjes van 3 dagen oud gezien en de eieren vastgehouden, die hebben een zachte schaal en zijn iets kleiner dan een golfbal. Heel interessant.
Daarna een lagoontocht, met o.a. een stop bij knabbel vissen/jes. Dan zit je met je voeten in een bak met visjes en knabbelen je ouwe vel weg. Corrie vond het eng. Bij een tempel aan geweest. Op de terugweg in de boot zeik en zeik nat geregend.
Na de lunch naar een Spice garden. (Onderwijl al wel weer opgedroogd) Een rondleiding door die tuin, er werd verteld hoe goed dat allemaal wel voor je is. Er werd een kruidenthee aangeboden en vóór we het wisten lagen we op een massagetafel. Ik moet zeggen het waren goeie masseurs en het ging wel lekker. Daar behoor je natuurlijk van die geweldige oliën en kruiden te kopen. Maar dat hebben we NIET begrepen. Daarna naar een moonstone mijn. Moonstone is een soort edelsteen.
Daar zagen we dan dat men de mijn in en uit klimt. En dat de grond waar men hoopt dat er moonstone in zit per emmer d.m.v. handkracht omhoog wordt gedraaid. En dat was het, wel natuurlijk daar een juwelen winkel, maar ook dat hebben we niet begrepen.
Als laatste naar het Tsunami museum. Ze hebben daar alleen maar foto’s , maar het is toch wel heel indrukwekkend. Er zijn op het eiland 35.000 doden betreurd. Waarvan in Wikkaduwa er 1200 in een keer verdronken die in een trein zaten. De trein is ook met 1 klap gewoon naast de rails gezet.
Op zondag 20 dec zijn we door onze gastheer op de trein gezet naar Mirissa. We hebben hier een grote koffer achtergelaten omdat we alles per openbaar vervoer gaan doen. We hadden 1e klas geboekt, de trein kwam gewoon 20 min te laat. We reden achteruit naar Galle met de zee links, daar bleef die ook weer een 20 min zomaar staan. Maar tot onze verbazing gingen we daar ineens weer vooruit met de zee rechts. Dus toch de goeie kant op. Na een kwartier rijden stopte we en ging de trein een paar minuten achteruit om ff later gewoon weer vooruit te gaan. Ik denk dat hij een afslag gemist had. Iets anders kan ik niet verzinnen.
In Mirissa uitgestapt en met de tuktuk naar “Liyanage”. Een prachtig nieuw guesthouse.
Afspraak gemaakt voor de refresh bij Padi en op naar het strand. Dit is echt tot nu toe het allerleukste strand. Met leuke restaurants. (happy hour van 16 tot 22 uur + - 50%) Lekker toch. Dan kan je tenminste eens een paar cocktails nemen. Een screwdriver of mojito a ca Euro 1,50. Das toch te doen? En het was bovendien ook een uitstekend restaurant met verse vis. Die zocht je dan ook zelf uit. Ik heb nu haai, barracuda, botervis en red snapper geprobeerd. Ik hou het voortaan op de r.s.
Maandag om 08.30 uur begonnen met de opfris duikcursus. En natuurlijk geslaagd. Meteen daarna een duik edaan. De volgende dag 2 officiële duiken gedaan. Op een groot rif. Daar lagen een soort van keien zo groot als een autobus. Kris kras door elkaar gegooid en daardoor heb je ook een soort van grotten, waar dan weer grote lobsters in zitten. Die worden trouwens daar door duikers gevangen. Het was een heel aparte duikspot. Vrij donker en weinig fel gekleurde vissen. Wel hele grote. Maar ik ga daar niet nog eens duiken. Er was ook een Engelsman mee. Die was bij de eerste duik al na 33 min. leeg. De 2e keer haalden we 56 min. En ik had nog 80 bar. Was wel begonnen met 250 bar. Normaliter begin je met 200 bar.
De volgende dag om 06.30 uur opgehaald voor de Whale- and Dolphinwatching. Eerst een 3 kwartier varen op een hele lange deining. Veel zeeziek. Eigen schuld hoor, ze kregen pillen aangeboden, maar niemand hoefde ze. Corrie had bij voorbaat in genomen, want die wordt anders ziek. Nu niet.
Eerst zagen we een paar scholen dolfijnen. Kleintjes. Wel een 100 stuks.
Daarna verder varen voor de walvissen. Maar………ineens stopt de motor. Brand in de machine kamer. We gingen evacueren naar een andere boot. Stel je voor, midden op volle zee, op de Indische Oceaan, lange deining en dan 2 van die tobbes langs elkaar schuren, met geregeld minimaal 1,5 mtr reling hoogte verschil. Enfin, je moet overstappen als de beide boten gelijk liggen, wel snel. Wij waren de eerst 2 die het voordeden. Toen nog 10 en daarna kwamen er nog 2 andere boten. Het was wel heel spannend. Ik hoop niet dat iemand een keer de reling heeft vast gepakt, want dan heeft die geen hand meer.
Op naar de walvissen . Als er dan 1 spoot, doken al die bootjes er op af. Net of ze aan het jagen waren. Niet leuk. Bovendien kennen die walvissen hier de walvisregels niet. Ze horen toch met hun staart te zwaaien als ze onder gaan? Nou dat deden ze mooi niet. We zijn verwend door de tv denk ik. We gaan dit nooit meer doen.
Weetjes; Een verschil met India is dat hier veel minder koeien op straat lopen. Maar het barst hier van de honden, ze liggen languit op straat en iedereen rijdt er gewoon omheen. Overal, ook op het strand. Varanen kom je ook regelmatig tegen van ca 1 meter, Gekko’s (soort salamander) rennen over de muren in de slaapkamer. Dat is wel net als in India en Indonesië.
Wat anders is, is dat de maan hier recht boven je hoofd staat, nu bijna vol. En de was wordt gedroogd op de heg of het gazon of op een hek. En er zijn ook hier geen brandnetels.
Op 24 dec. werden er op het strand allerlei Xmas diners/buffetten enz. aangeboden. De één nog mooier dan de ander. Wij zijn gewoon bij “ons “restaurant gebleven. Dat was zeker goed. s’ Avonds worden alle ligstoelen opgeruimd en worden de eettafeltjes in gelid neergezet. Met op allemaal een windlicht met een kaars. En dat bij alle restaurants. Honderdenlichtjes. Heel gezellig. Een paar jongens zijn een paar uur bezig geweest met de mooie zandkerstboom, ik heb daarvan geprofiteerd!
Wij hebben vanavond een slaapplaats in Ella besteld voor één nacht. Als het leuk is proberen we langer te blijven.
Vrijdag 25 dec. Kerst. Afscheid genomen en men heeft ons op de bus naar Matara gezet. Daar de bus naar Ella opgezocht. Het is mooi als je een van de eerste bent. Heb je plaatsen voor het uitzoeken. Wij nemen dan de eerste rij, die heeft genoeg been ruimte. We vertrokken om 08.45 uit Matara. Ongeveer 3 uur later was er toiletstop van 10 min. En nog een uur later overstappen in Wellawaya voor het laatste uur naar Ella. Daar aangekomen met de tuktuk naar Forest Paradise. Toch een goed guesthouse en we hebben gelijk bijgeboekt. We zitten een beetje achteraf op een berg. Heerlijk rustig. Geen getoeter.
De volgende dag little Adams Peak beklommen. 1051 mtr. Ging heel goed met Corrie. Als je het maar rustig aan doet. Daarna een theefabriek met rondleiding door een meisje, een en al aanfluiting. 2 x LKR 500.,-- en waarvoor? Een verhaal wat ze uit haar hoofd had geleerd. Als je een vraag buiten haar verhaal stelde snapte ze het niet. Werd soms verteld bij een lawaai machine. Nx te verstaan. En na 20 min klaar. Cijfer 4.
Vandaag 27 dec. De hele dag regen. En soms hard. Dus hebben we de dag doorgebracht met een onderkomen te zoeken in Negombo voor de laatste week. Alles is vol die laatste week. Belachelijk. Maar het is gelukt.
Als het een beetje meezit met het weer gaan we morgen naar Worlds End. Google maar. Als het droog is worden we om 05.00 uur opgehaald. Tijdens het eten vanavond vielen alle lichten uit en hebben we drie kwartier in het donker gezeten met een kaarsje. Gelukkig kookten ze op gas haha.
Corrie trekt net haar spijkerbroek uit en heeft een bloedzuiger op haar been, later bleek dat er ook nog één in haar onderbroek zat. Zo vochtig is het hier, Gadver!!!!!!
Geen Worlds end, vanmorgen om 04.30 uur regende het nog steeds, dus geannuleerd, jammer hoor, maar nu wel tijd voor verslag.
Weetjes. Sri Lanka is een verschrikkelijk lawaai land. Alle auto’s bussen en tuk tuks toeteren te pas en te onpas. In alle restaurants staat de muziek keihard. In alle bussen staat de muziek keihard. Kinderen janken hier ook keihard. Vliegen zijn hier net zo vervelend als bij ons. De beste koop die ik hier gedaan heb is een paraplu. Een Sri Lankaan en ook een Indiër schudden altijd een beetje “nee “met hun hoofd, ook als ze ja bedoelen. Is wel ff wennen.
Het is maar zelden dat je in restaurants geholpen wordt door een vrouw, ook in de hotels en restaurants zijn het mannen die schoonmaken, koken enz. We eten veel Sri Lanka gerechten zoals lamprais, kottu, rotti, curry, curd, hopper en een soort gevulde pannekoekjes met kokos of banaan.
Morgen (dinsdag) gaan we naar Udawalawa National Park. Hebben daar een kamer geboekt voor 11 euries per nacht, hopelijk zonder bedwants hahaha. De eigenaar verzorgt ook safaries en dat is wel makkelijk, scheelt een hoop geregel.
Veel leesplezier en tot de volgende keer, groetjes van ons.